Powrót

Herb Arcybiskupa Zbigniewa Zielińskiego

UT UNUM SINT - "Aby byli jedno"

Herb Arcybiskupa Zbigniewa Zielińskiego

UT UNUM SINT: „Aby byli jedno” – słowa zaczerpnięte z Ewangelii według św. Jana (17,21) będą dewizą umieszczoną w herbie Arcybiskupa Metropolity Poznańskiego.


Objaśnienie herbu Arcybiskupa Zbigniewa Zielińskiego, Metropolity Poznańskiego

Tłem herbu są dwa kolory: niebieski i czerwony. Za tarczą znajduje się podwójny patriarchalny krzyż – atrybut arcybiskupa. Pod tarczą umieszczony jest paliusz – atrybut metropolity. Poniżej – wstęga z motto UT UNUM SINT: „Aby byli jedno”, zaczerpniętym z Ewangelii według św. Jana (17,21).

1. Kolor niebieski kieruje nasz wzrok ku niebu, ku wiecznej szczęśliwości. Nawiązuje do takich wartości jak cierpliwość i opanowanie żywiołu wody, gdy fale morskie są spokojne, oraz dynamizmu, gdy się wznoszą. Kolor niebieski symbolizuje nadzieję oraz odnosi się do przyszłości, która jest w rękach Boga. Kolor czerwony przywołuje na myśl miłość, oddanie i ofiarę. Kolor czerwony to także zwrócenie uwagi na obecność Ducha Świętego wpisaną w posługę pasterzy Kościoła.

2. Pośrodku herbu widnieje krzyż w kształcie kotwicy. Symbol ten ma przypominać, że krzyż Chrystusa jest źródłem niezawodnej nadziei. Kotwica jest symbolem stabilności, a więc mocnego trwania w wierze, oraz symbolem bezpieczeństwa, zakotwiczenia w bezpiecznym porcie, co z kolei stanowi fundament pod budowę międzyludzkiej jedności.

3. Pod kotwicą zostały umieszczone wiosło i pastorał. Wiosło odnosi się bezpośrednio do Świętego Wojciecha, Patrona Polski, który przez Poznań i Gniezno dotarł łodzią do Prus, aby tam głosić Ewangelię. To podczas tej misji jeden z pogan uderzył biskupa Wojciecha wiosłem w plecy. W tym kontekście stało się ono narzędziem męki. Ból i cierpienie poniesione z miłości do Chrystusa uzdalniają do poświęcenia i dawania autentycznego ewangelicznego świadectwa.

4. Wiosło w ręku biskupa Wojciecha stało się laską biskupią, pastorałem – symbolem Kościoła zgromadzonego wokół swojego pasterza. Drugi symbol, pastorał, jest znakiem ojcowskiej troski o owczarnię. Biskup jest pasterzem, jest przewodnikiem prowadzącym swą trzodę do bezpiecznego portu zbawienia. Wiosło i pastorał stają się więc symbolami wysiłku i duchowej pracy, ciągłego wypływania na głębię.

5. To z miłości do Boga i do Kościoła Święty Wojciech poniósł śmierć męczeńską w 997 roku, kiedy to na ziemiach polskich istniało jedynie biskupstwo w Poznaniu. To przykład jego poświęcenia zrodził wiarę ludu, która od wieków umacnia się poprzez posługę Kościoła. Jest to także żywa wiara mieszkańców Wielkopolski, którzy wyznają Boga, zachowując święte tradycje naszych przodków.

6. Powyżej krzyża-kotwicy zostały umieszczone trzy białe lilie. Lilia jest symbolem piękna i czystości. Nawiązuje do Najświętszej Maryi Panny, od wieków czczonej jako Stella Maris – Gwiazda Morza. Kształt lilii przypomina kompas wskazujący drogę. Trzy lilie są ponadto symbolem Trójcy Świętej, opieki Boga Trójjedynego nad nami.

7. Całość herbu zwieńczona jest zielonym galero ze sznurami po każdej stronie, na których znajduje się po 10 chwostów – atrybut arcybiskupa. Kolor zielony nawiązuje do dobrego pasterza, który wiedzie swe owce na zielone pastwiska (Ps 23). Zieleń przywołuje na myśl nieskażoną doktrynę, którą dobrzy pasterze winni karmić powierzoną sobie owczarnię.

400 lat franciszkanów

 400 lat franciszkanów
w Osiecznej

Franciszkanów - reformatów sprowadzono do Osiecznej 1622 roku. Stało się to dzięki staraniom Adama Olbrachta Przyjemskiego, wielkiego oboźnego koronnego, senatora i późniejszego kasztelana gnieźnieńskiego. Tym aktem fundator wypełnił zobowiązanie testamentalne swej pierwszej małżonki Zofii z Przymułtowic Przyjemskiej. Uroczyste wprowadzenie braci odbyło się 14 sierpnia. Była to pierwsza fundacja reformatów w Wielkopolsce.

800 lat zakonu

1W 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) - chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.

2Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.

3W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych, Zakon Braci Mniejszych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.

800 lat zakonu