Powrót

Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Czerwiec 2023

Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła wprowadza nas dzisiaj, kolejny raz, w wielką tajemnicę naszej wiary, jaką jest tajemnica świętego Kościoła Chrystusowego. Rok duszpasterski, który obecnie przeżywamy w Kościele w Polsce, skłania nas do umocnienia wiary w Chrystusowy Kościół, do którego należymy od momentu Chrztu Świętego. Do wspólnoty tego świętego Kościoła zostaliśmy zaproszeni przez samego Jezusa Chrystusa. Nasi zaś rodzice i rodzice chrzestni, w naszym imieniu, wyrazili na to zaproszenie zgodę, prosząc dla nas o Sakrament Chrztu świętego                 

Kościół święty, to tajemnicza rzeczywistość budowana na fundamencie, którym jest Jezus Chrystus. To poprzez Kościół święty, w którym obecny jest Chrystus, człowiek może łączyć się z wiarą, nadzieją i miłością z Bogiem. Dlatego Kościół jest dla nas wielkim Skarbem jaki Jezus zostawił nam na ziemi. Naszym bardzo ważnym zadaniem jest z trwanie w tym świętym Kościele Chrystusowym. Za Chrystusowy Kościół każdy z nas ochrzczonych jest też przed Bogiem odpowiedzialny. Ważne jest więc, byśmy przynosili na co dzień dobre owoce miłości Boga i bliźniego.

Tajemnica i siła świętego Kościoła Chrystusowego sprawia, że tak bardzo nieraz zalęknione ludzkie serca są w stanie dawać odważne świadectwo wiary w Boga. Przy Chrystusie i Jego Kościele człowiek staje się bardziej odważny! Przykładem tego są patronowie dnia dzisiejszego św. Piotr i św. Paweł, którzy w różny sposób zostali przez Chrystusa powołani. W Piotrze Chrystus dosyć długo musiał kształtować serce rybaka, by ten zgodził się pójść odważnie za swoim Mistrzem. Paweł otworzył dla Jezusa swoje serce w jednej chwili, kiedy „legło w gruzach” to wszystko, czym żył dotychczas. Usłyszał głos Pana i wezwanie do pójścia za Jezusem, w oślepiającym go świetle i szokującym spotkaniu przy bramie Damaszku. Ci dwaj wielcy wyznawcy Chrystusa i członkowie Kościoła świętego, złożyli potem bardzo czytelne świadectwo swojej głębokiej i niezachwianej wiary w Boga, oddając za Jezusa i Jego święty Kościół swoje życie i to w śmierci męczeńskiej.

Kiedy rozważamy dzisiaj tę wielką tajemnicę naszej wiary, jaką jest święty Kościół Chrystusowy, to uświadamiamy sobie jeszcze lepiej, że jest on także „Matką” wszystkich wierzących w Chrystusa. Kościół jak Matka, przez wieki wciąż rodzi swoje kolejne dzieci w wierze w Chrystusa. Nieustannie powołuje swoje dzieci do życia w zjednoczeniu z Bogiem. Kształtuje serca dzieci Kościoła na wzór Serca Jezusowego i Niepokalanego Serca Matki Kościoła. Aby nasze chrześcijańskie życie było dobre i owocne, abyśmy wytrwali w wierze aż do naszej śmierci, musimy to nasze życie na ziemi, przeżywać w zjednoczeniu z Jezusem i w łączności z Jego świętym Kościołem. Mamy na co dzień patrzeć oczyma Chrystusa na życie swoje i na życie innych! Mamy kochać bliźnich i wszystkich członków Kościoła Sercem Jezusa, myśleć Jego Umysłem i chcieć tego co jest zgodne z Wolą Boga! Mamy każdego dnia słuchać Jezusa i Jego świętego Kościoła! Mamy też żyć według świętej Ewangelii Jezusa Chrystusa! Mamy być wierni Krzyżowi Świętemu, na którym Jezus umarł dla naszego zbawienia!

Wpatrzeni w przykład św. Apostołów Piotra i Pawła, módlmy się, aby Bóg dał nam, naszym bliskim oraz wszystkim ochrzczonym, łaskę głębokiej wiary nie tylko w Chrystusa, ale także w Jego święty Kościół. Aby Bóg dał nam serca mężne i odważne, na wzór dzisiejszych patronów i wielkich filarów Kościoła świętego, jakimi są św. Piotr i św. Paweł. Obyśmy, tak jak oni, w każdej sytuacji naszego życia, szli wiernie za Jezusem Chrystusem – Synem Bożym i nigdy nie wyparli się wiary „w Jego jeden, święty powszechny i apostolski Kościół”.

Niech wiara w Boga, wiara w Jezusa Chrystusa i wiara w Chrystusowy Kościół wzrasta także w naszych Rodzinach, zarówno w dzieciach i w rodzicach, w ludziach młodych i starszych. I pamiętajmy, że „poza Kościołem nie ma zbawienia”. Kochajmy Kościół święty bo jest naszą Matką! Kochajmy Kościół święty bo jest wielkim Skarbem, który ofiarował nam Chrystus, by nas uświęcić i doprowadzić do życia wiecznego w Niebie. Amen.

400 lat franciszkanów

 400 lat franciszkanów
w Osiecznej

Franciszkanów - reformatów sprowadzono do Osiecznej 1622 roku. Stało się to dzięki staraniom Adama Olbrachta Przyjemskiego, wielkiego oboźnego koronnego, senatora i późniejszego kasztelana gnieźnieńskiego. Tym aktem fundator wypełnił zobowiązanie testamentalne swej pierwszej małżonki Zofii z Przymułtowic Przyjemskiej. Uroczyste wprowadzenie braci odbyło się 14 sierpnia. Była to pierwsza fundacja reformatów w Wielkopolsce.

800 lat zakonu

1W 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) - chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.

2Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.

3W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych, Zakon Braci Mniejszych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.

800 lat zakonu